Bomen met een naam in Stratosfeerstraat

Het binnenterrein aan de Stratosfeerstraat in Sterrenburg in Dordrecht is in het najaar van 2024 stap voor stap omgetoverd tot een gemeenschappelijke tuin met speelelementen, bloemen en planten. Trivire werkt hierbij samen met de landschapsarchitecten van de  Koninklijke  Ginkel Groep. Een aantal bewoners heeft actief meegedacht over de inrichting van de tuin, want het is een tuin voor buurbewoners. Al het groen wat er komt is niet alleen mooi om te zien, maar planten en bomen verminderen ook wateroverlast en hittestress. Ter ere van de aanleg van de gemeenschappelijke tuin is er een sprookje geschreven over 'de zeven bomen die een naam zoeken '. Aan buurtbewoners is gevraagd om de bomen in de tuin daadwerkelijk een naam te geven.

Sprookje

Sprookjesschrijfster Christine Slurink schreef het sprookje  over de zeven bomen  in de Stratosfeerstraat. Het is een sprookje voor kinderen én volwassenen. Het vertelt het verhaal van de walnotenboom die in de stad komt wonen. Wie het sprookje goed leest, snapt waarom bomen in de stad zo belangrijk zijn voor stadsbewoners. In het sprookje is te lezen dat zeven bomen willen dat buurtbewoners hen een naam geven: want dan voelen ze zich écht thuis op de Statosfeerstraat. Trivire heeft op basis van het sprookje aan (buurt)bewoners gevraagd een naam in te zenden.


Bomen voor de buurt met een naam

 Verschillende buurtbewoners gaven gehoor aan de oproep van Trivire. Woensdag 11 december 2024 ontvingen zij met trots een naambordje die bij ‘hun’ boom wordt geplaatst. Boswachter Jonathan Leeuwis was vanuit Staatsbosbeer aanwezig bij de feestelijke bekendmaking, waar de namen van de bomen werden onthuld. Hij informeerde de aanwezige buurtbewoners over vogels en andere kleine dieren, voor wie de aanwezigheid van bomen in buurten en wijken belangrijk is.  Na de bekendmaking van de geselecteerde namen, plantten buurtbewoners met elkaar één van de eerste bomen in de fonkelnieuwe tuin in Sterrenburg. “Door het geven van een naam aan bomen, worden gewone bomen bijzonder voor mensen”, aldus Wieteke Hassing van Trivire.

Een eigen rede

De inzenders van de namen, hadden ieder een eigen reden om een boom naar zichzelf of naar een geliefde te noemen. Zo kreeg de walnotenboom de naam Marijke. Marijke was ‘het gezicht van de Blaauwweg’ en is in de zomer van 2024  overleden. “Het is mooi dat Marijke als actieve vrijwilliger nu een eigen boom heeft in de buurt”, aldus een geëmotioneerde buurtbewoner. Verder dragen de Japanse sierkers, de lijsterbes en de Gele Kornoelje nu de naam Bronte, Mojoboom en Dickie. Drie Veldesdoornen kregen de naam Cemil, Alfred en Mojoboom.

Het sprookje van de zeven bomen

Er was eens een bos met heel veel bomen. Op een dag zei de walnotenboom: ‘Ik zou wel eens ergens anders willen wonen. Het is hier fijn hoor, met alle dieren en planten, maar ook wat saai. Ik wil wel naar de stad.’ Alle andere bomen vonden de stad een belachelijk idee. ‘Wat moet je daar doen?’ zeiden ze verschrikt, ‘alleen maar stenen en straten, huizen en mensen.’ ‘Straks word je omgezaagd!’

De walnootboom dacht daar anders over en zei: ‘In de stad is het nooit saai. Met alle mensen die daar wonen is er altijd wel wat te doen. Als de zon hard schijnt, kunnen ze in onze schaduw
zitten. Of als het hard regent, kunnen wij het water helpen opvangen. Dat is hartstikke nuttig
werk.’ De walnotenboom droomde verder: ‘De mensen die om ons heen wonen, kunnen genieten van onze kleuren: groen in de lente en rood in de herfst. Wij zijn het uitzicht. Met onze takken en blaadjes kunnen we de hele dag naar ze zwaaien. Misschien is er een mens die bij ons wil picknicken. Of zijn kinderen die tikkertje of verstoppertje spelen om ons heen. En wat denk je van de vogels en insecten? Ik heb gehoord dat er woningnood is in de stad, dus die mogen gerust op onze takken wonen. En als iemand dat wil, mag die ook met me knuffelen.
Daar doe ik niet moeilijk over. Dat is toch fantastisch!’

De volgende dag ging de walnotenboom vol overtuiging op pad. Onderweg kwam de boom andere bomen tegen die vroegen waar hij heen ging. De meeste bomen lachten hem en zijn plan uit, maar er waren ook bomen die het een geweldig idee vonden en
die met hem mee gingen. En zo kwam het dat zeven verschillende bomen uit allerlei windstreken in de stad aankwamen. Daar zochten ze naar de juiste plek om te kunnen wortelen. Een groene plek tussen de huizen met leuke mensen om hun heen, waar ze welkom waren en waar voor ze gezorgd zou worden. Om te genieten van de zon als die scheen en te kunnen groeien van de regen. Ze zochten en zochten en weet je waar ze uiteindelijk terecht kwamen? Aan de Stratosfeerstraat in Sterrenburg.

Daar, tussen de huizen en de mensen, was de plek waar ze alle dingen konden doen waar ze ooit van droomden. De walnotenboom zei: ‘Hier kunnen we wortelen, groeien en ouder worden, net als de mensen die om ons heen wonen. Hier blijven we voor altijd staan.’ Een andere boom vervolgde: ‘Het enige dat we nodig hebben is de zon en de regen. En een beetje liefde van de mensen om ons heen.’ Een derde boom zei: ‘Misschien kunnen de mensen hier ons een naam geven? Zodat we er echt bij horen.’ Dat zagen de andere bomen wel zitten. Dus namens de bomen vragen we aan jullie of je een naam kunt verzinnen. Zodat ze hier, samen met jullie, nog lang en gelukkig kunnen wonen.

Auteur: Christine Slurink